Me, my meuk en Marie Kondo

Wat opruimen en organiseren betreft zijn er simpel 2 soorten mensen, zij die het kunnen en doen, en zij die het niet kunnen en doen.
Ik kan het ABSOLUUT niet en dan in het kwadraat.
Tel daar mijn onvermogen bij op om dingen weg te gooien (you never know when you need it..) en de inhoud van mijn kastjes, lades en dozen is duidelijk.

Inmiddels heb ik vrede met mijn rommelige huis, ik vind het heerlijk dat ik zo relaxed ben dat er best wat speelgoed mag zwerven, dat kleren niet direct opgevouwen hoeven te worden en dat de vaat best wat stof mag vangen...

Maar stiekem ben ik wel jaloers op die hypergeorganiseerde mensen...
Van die mensen die een heerlijk showroom huis hebben.. en dan heb ik het niet eens over het eerste gezicht. Je kan daar gewoon een la open trekken zonder dat de meuk als een duveltje in een doosje omhoog komt. Alle deurtjes opentrekken is volledig veilig en ze hebben geen kastjes waar je niet zomaar iets uit mag pakken.... wat een zaligheid.

Ik ben compleet het tegenovergestelde...
ik heb niet alleen een rommel'la' in de keuken (die met oa cocktailprikkers, sushimatjes, afhaalmenu van de chinees, een oud opzetstuk van een kapotte moulinex, een onbekend snoer en een oude speen)...
Ik heb een rommelmuurkast (met een vriezer die gezelschap krijgt van oude lakens waarvan ik niet kan bepalen of ik ze ooit nog wil gebruiken, nog oudere DVD's, en sporttassen vol met babykleding waar ik geen afscheid van kan nemen.. en dan heb ik het over de babykleding EN de tassen)
en 2 Rommelkasten in de gang (1 met skibroeken, schaatsjes, regenjassen in 18 maten, tassen die net niet kapot zijn en laarzen in dezelfde 18 maten. De ander met gereedschap -volledig random neergelegd- blikken verf, strandballen, nog meer schoudertassen en een fietspomp -ik woon in een flat, de fiets staat beneden in de schuur.. die schuur wil ik het niet eens over hebben- en o ja.. een basketbal en een lekke voetbal)
Ik heb een prachtige boekenkast, in het glazen deel staan mijn mooiste boeken uitgestald. Volledig op genre, kleur en liefde voor het boek (ik heb beste een stukje Marie Kondo in mij). Wat er in diezelfde kast in de 2 lades en achter de 2 (dichte, haha) deurtjes verschuilt durf ik niet eens met zekerheid te zeggen.

Anyways..
als je dacht dat dit stukje tekst chaotisch is.. neem eens een kijkje achter mijn deurtjes.

In het Volkskrant magazine las ik een tijd terug een stuk van Aaf Brandt Cortius die dus net zo chaotisch is als ik ben en smachtend verzucht.. 'waarom heb ik zo weinig ruimte...'
'Nee' zegt Marie Kondo (ik weet nog niet of ze dat streng Japans of lief Japans zegt) je hebt niet genoeg ruimte.. je hebt te veel meuk.
Fijn!
Dat is stap 1...

Marie Kondo. Voor wie haar niet kent; Marie is een Japanse opruimgoeroe.
Heel rommelmakend Japan liep met haar weg en inmiddels lopen ik en mijn Nederlandse soortgenoten ook achter haar aan.

Marie werkt volgens een aantal principes. Of eigenlijk strenge regels.. want je moet behoorlijk streng voor jezelf zijn. Anders verplaats je de meuk van het ene kastje naar de andere la.. daar heeft niemand wat aan.
Het allerbelangrijkste is dat je bij alles moet afvragen: does it spark joy?

Met andere woorden: word je er blij van?

Niet of het handig is, of je het ooit nodig hebt of dat het zonde is want het was van je oudtante die er blij van werd. Word JIJ er blij van?

Simpel: van een oplader van mijn telefoon word ik heel blij. Daarnaast is het rete handig.. win win :)

Tien snoeren van telefoons die ik (volgens mij) niet meer heb... die zijn misschien ooit een keer handig maar sparken geen joy. Weg ermee dus.

Nog een belangrijke regel van Marie; ooit is nooit. Als je iets hebt om er ooit iets mee te gaan doen dan doe je er waarschijnlijk nooit iets mee. Of het nou die trui is waar je ooit wel een gelegenheid voor vindt of dat boek wat je ooit nog wil gaan lezen. Die kunnen weg.. als het had gewild had je het al gedaan.

Volgende regel, pak dingen per categorie aan en niet per kamer. Wat geweldig! Niet alleen die ene kledingkast aanpakken, maar ook dat andere laatje waar wat ligt, die kast waar nog een paar stapeltjes liggen om ooit (heb je 'm weer) uit te zoeken).

Gewoon hoppa alle kleding op de grond van de woonkamer en uitzoeken.

Logisch natuurlijk want als je per kast 2 a 3 keer smokkelt, dan is dat op 3 of 4 verzamelplakken alweer teveel kleding die gewoon weg moet. 

O ja.. en smokkelen is dus echt not done.
In dezen ook gewoon liegen tegen jezelf dus want alleen de pareltjes die je joy geven mogen blijven. En ja.. als jij van die heerlijke joggingbroek joy krijgt dan mag 'ie gewoon blijven. Hoe heerlijk is dat?!

houd je daarnaast aan...
-eerst weggooien, dan opruimen. Dus je hele huis declutteren voordat je het mooi maakt. Makes sense, pas dan zie je alle ruimte die je hebt
-pak eerst het makkelijke aan, later pas het moeilijke. Als je je direct op het moelijke stort is de kans groot dat het zo zwaar is dat je niet meer wil. denk babykleding (oh het sentiment) of dagboeken (ppff nog meer sentiment). Stort je eerst op elektrische meuk, je kleding en kinderspeelgoed. Het schijnt dat dat zo heerlijk werkt dat je in een 'konmari tunnel' komt
Mensen die ooit het licht in die tunnel hebben gezien willen alleen nog maar opruimen, opruimen en opruimen.
Daar zal ik eerst een hele hoop tijd voor moeten vinden, Marie stelt overigens dat je hele huis leeg halen en mooi maken een periode nodig heeft van ongeveer 6 maanden.

Konmari is overigens de methode die Marie Kondo gebruikt.
Heerlijk ook om op Instagram mee te speuren :) #konmari

Mijn eerstkomende vrije dag wordt het vies regenachtig weer. Ik doop die dag tot Konmari dag.
Ik zal snel wat foto's op Instagram zetten van de situatie nu en straks...

Zijn jullie al bekend met Marie of hebben jullie een compleet andere (werkende) methode? Let me know..!